•_• ไยเล่าเสียงนวลน้อง ล่องลี้ หนีหาย

คอลัมน์ sextertainment
นิตยสาร s-exchange
ผู้เขียน ละไมและไลลา

ไยเล่าเสียงนวลน้อง ล่องลี้ หนีหาย

โดยทั่วไป ดูหนังโป๊ได้ไม่นานก็จะรู้สึกเบื่อ จำเจ เพราะหนังโป๊ส่วนใหญ่มักทำหน้าที่สื่อสารกับสายตา ไม่ได้สื่อสารไปถึงอารมณ์ และจิตวิญญาณ

ความตรงไปตรงมานี้เอง ที่ทำให้หนังโป๊ถูกจัดคุณค่าในระดับ ‘วิตถาร’ มันเป็นเซ็กส์ที่ซ้ำๆ และทื่อๆ จนไม่ทำให้รู้สึกสนุก

โป๊ที่ชวนให้รื่นรมย์ จึงไม่ใช่แค่เปลือยเท่านั้น แต่ต้องยั่วยวนให้รู้สึกอยากคล้อยตามไปด้วย แล้วโป๊แบบไหนที่คงความเซ็กซี่ไม่น่าเบื่อ คือวิตถารอย่างพอดี เหลือพื้นที่ให้จินตนาการ ผสมผสานศิลปะอย่างลงตัว

...เซ็กส์ในวรรณคดี เป็นคำตอบสุดท้าย !

หลายๆ ครั้ง การอ่านสร้างจินตนาการได้ดีกว่าการดู (ไม่นับคนทำสื่อดีๆ ที่จุดประกายความคิดให้ต่อยอดไปได้) สิ่งที่พบจากฉากโป๊ในบทอัศจรรย์ของวรรณคดีไทย คือการบรรยายเรื่องเพศอย่างโจ๋งครึ่ม เริ่มตั้งแต่การโอ้โลม เล้าโลม แทะโลม จนพระ-นางได้เสียทั่วทุกกระบวนท่า

๏ บุษบงส่งดอกพ้น ชลธาร
พอแสงสุริยฉาน จรัสต้อง
คลายคลี่ผกาบาน แบะกลีบ
ภุมเมศรู้รสจ้อ จรดเคล้าเสาวคนธ์

ส่วนหนึ่งของโคลงสี่สุภาพที่ยกมานี้ มาจากลิลิตพระศรีวิชัยชาดก ประพันธ์โดยเจ้าพระยาคลัง (หน) เป็นส่วนต้นของบทอัศจรรย์ที่เป็นการเล้าโลม ถ้าจัดระดับคงเป็นเรท R เปรียบชายเป็นดั่งแสงอาทิตย์ และหญิงเป็นดั่งดอกไม้เบ่งบาน จนแมลงต้องมาลิ้มรสน้ำหวานเป็นลักษณะทั่วไปของบทอัศจรรย์ในวรรณคดี ที่นิยมใช้ธรรมชาติเป็นสัญลักษณ์

ลองมาดูอีกตัวอย่างหนึ่ง ที่ทะลึ่งติดเรท X ขึ้นมาหน่อย...

เกิดพยับพยุห์พัดอัศจรรย์ สลาตันเป็นระลอกกระฉอกฉาน
ทะเลลึกดังจะล่มด้วยลมกาฬ กระทบดานกระแทกดังกำลังแรง
สำเภาจีนเจียนจมด้วยลมซัด สลุบลัดเลียบบังเข้าฝั่งแฝง
ไหหลำแล่นตัดแหลมแคมตะแคง ตลบตะแลงเลาะเลียมมาตามเลา
ถึงปากน้ำแล่นส่งเข้าตรงร่อง ให้ขัดข้องแข็งขืนไม่ใคร่เข้า
ด้วยร่องน้อยน้ำคับอับสำเภา ขึ้นติดตั้งหลังเต่าอยู่โตงเตง
พอกำลังลมจัดพัดกระโชก กระแทกโคกกระท้อนโขดเรือโดดเหยง
เข้าครึ่งลำหายแคลงไม่โคลงเคลง จุ้นจู๊เกรงเรือหักค่อยยักย้าย
ด้วยคลองน้อยเรือถนัดจึงขัดขึง เข้าติดตรึงครึ่งลำระส่ำระสาย
พอชักใบขึ้นกบรอกลมตอกท้าย ก็มิดหายเข้าไปทั้งลำพอน้ำมา
พอฝนลงลมถอยเรือลอยลำ ก็ตามน้ำแล่นล่องออกจากท่า
ทั้งสองเสร็จสมชมชื่นดั่งจินดา ก็แนบหน้าผาศุกมาทุกวัน

หลายคนคงเดาได้ว่า สำนวนแบบนี้ มาจากเสภาขุนช้างขุนแผน ตอนที่ยกมานี้ เป็นฉากคืนแต่งงานของพลายแก้วกับนางบัวคลี่ ซึ่งพลายแก้วเข้ามานัวเนีย แต่นางบัวคลี่ขัดเขินตามประสาคนไม่เคยร่วมประเวณีกับใคร

ในเสภาขุนช้างขุนแผน ฉบับหอสมุดแห่งชาติ จะจบฉากรักเพียงแค่นางบัวคลี่ขัดเขินเท่านั้น ดังนั้น หากจะหาบทอัศจรรย์แบบ ‘ทั้งสองเสร็จสมชมชื่นดั่งจินดา’ นี้ ต้องหาจากเสภาขุนช้างขุนแผน สำนวนครูแจ้ง

บทอัศจรรย์ในวรรณคดี กับบทเลิฟซีนในหนังโป๊ คล้ายๆ กันตรงที่ผู้หญิงต้องรับบทเก้อเขินเอียงอาย แล้วลงท้ายด้วยอาการอ่อนระทวยเมื่อได้รับรสสัมผัส โดยมีความรู้สึกของฝ่ายชาย เป็นตัวนำในการเล่าเรื่องและพาให้เพศสัมพันธ์ครั้งนั้นเริ่มและสิ้นสุดได้

ขณะที่หนังโป๊ไม่ให้ความสำคัญกับพื้นเพของตัวละคร แต่ในวรรณคดีไทยเราจะรู้สึกว่าตัวพระต้องเก่ง มีความสามารถ มุ่งมั่น กล้าหาญ ส่วนเรื่องรักกับหญิงสาวนั้นเป็นเพียงเรื่องเรื่องหนึ่งในโลกใบใหญ่ของผู้ชายเท่านั้น
แล้วผู้หญิงหายไปไหน?

คำถามนี้ ไม่ใช่คำถามเพื่อการเรียกร้องสิทธิสตรี เพียงแต่ต้องการมองหาวิธีเสพสื่อโป๊อย่างเท่าทัน เมื่อเราเสพเรื่องราวความสัมพันธ์ที่มีคนเกี่ยวข้องมากกว่า ๑ คนขึ้นไป แต่ไฉนการเล่าเรื่องจึงมักมีศูนย์กลางจากเพียงฝ่ายเดียว ซึ่งบังเอิญมักจะเป็นฝ่ายชาย

หากเรื่องราวนอกจอ ทุกคนต่างก็มีโลกใบใหญ่ของตัวเอง มีความสัมพันธ์เป็นวงจรรับส่งสลับกันไปมา ไม่ใช่วิ่งทางเดียวแบบเรื่องเล่า หากนอกจอ ฝ่ายรับในบทเซ็กส์ ไม่อิดเอื้อน แต่โผงผาง ไม่มีการตอบสนองแบบเรื่องเล่า

หรือฝ่ายหนึ่ง เลือกที่จะ ‘แสดง’ ให้ดูเหมือนว่า มีอารมณ์ความรู้สึกที่เดาๆ ว่าน่าจะเป็น แต่ความจริงกลับไม่ได้รู้สึกอย่างที่แสดงล่ะ?

ถ้าเป็นอย่างนั้น ต่อให้เซียนแค่ไหน ไม่คนใดคนหนึ่งหรือทั้งสองฝ่าย มีอันได้จ๋อย เพราะรักต้องล่มเข้าสักวัน